Ποιος ειμαί εγώ; Και ποιος είσαι εσυ;
Ποια είναι η σχέση μας και ποια τα όρια της;
Τι μπορώ να κάνω, να λέω να σκέφτομαι και τι μπορείς εσυ;
Πότε τα ορίσαμε όλα αυτά και δεν το θυμάμαι;;;
Κάνω κάτι λάθος;
Οκ, αν το κάνω θα ζητήσω ταπείνα συγγνώμη, αλλά εύλογα αναρωτιέμαι στο κατόπι, εμένα γιατί δεν μου ζητάνε συγγνώμη;
Οχί εντάξει την ξέρω την λέξη, την έμαθα από μικρή και ξέρω να την χρησιμοποιώ πολύ καλά μάλιστα.
Ο διάλογος:
-Συγγνώμη!
-Μην ζητάς συγγνώμη!
είναι κάτι παραπάνω απο τετριμένος!
Ναι είπαμε εγώ ζητάω συγγνώμη... τόσο που φτάνω σε σημείο να αναρωτιέμαι!
Μήπως είμαι λίγο ...μαλάκας;;; Όχι επείδη ζητάω συγγνώμη. Ίσως γιάτι δεν προκαλώ τους άλλους να μου ζητήσουν συγγνώμη ότι και να αφορά αυτη!
Ναι, είναι μια άποψη και αυτό :η συγγνώμη προκαλείται!
Από την άλλη, δεν νιώθω ότι πρέπει να μου ζητήσουν συγγνώμη γι' αυτό και δεν την αποζητώ. Άκομα και όταν με έχουν πληγώσει βαθύτατα μία συγγνώμη δεν μου λέέι κάτι. Κάλε μου άνθρωπε, να μάθεις να είσαι προνοητικός!
Είναι μια λέξη! Το παραδέχομαι την λέω και μπορω να καταλάβω κάποιον που θα θεωρήσει τελείως υποκριτικό το ότι δεν την δέχομαι είτε από συγκυρία είτε από άποψη...
Ο αντίστοιχος διάλογος είναι:
-Συγγνώμη!
-Θα το σκεφτω!
ναι μάλλον δεν το πέρνω και πολύ σοβαρά το θεματάκι.
Να καταλήξω και κάπου. Εγώ είμαι ένας άνθρωπος! Όπως και εσύ! Και έχω μια προσωπικότητα, έναν εγκέφαλο με συγκεκριμένο προγραμματισμό, 5-6 απόψεις, 5-6 αμφιβολίες, 5-6 ξεροκεφαλιές και 5-6 αδυναμίες. Όπως και εσύ άλλωστε!
Δώσε μου λοιπόν 5-6 λόγους να ρυθμίζομαι στο περιβάλλον σου και να απολογούμαι!
Δώσε μου 5-6 λόγους να σκέφτομαι πριν μιλήσω!
Και δώσε μου 5-6 λόγους να μην χαμογελάς όταν με αντιπαθείς βαθύτατα!
Μια μικρή μυγούλα είμαι, στην πραγματικότητα δεν σε ενοχλώ και τόσο!
Το Ξεχασμένο soundtrack:
