Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2011

Αξίζει σε όλους μια δεύτερη ευκαιρία?




Όλοι στην ζωή μας κάνουμε λάθη και στην πλειοψηφία μας ζητάμε μια δεύτερη, τρίτη κλπ ευκαιρία, για να έουμε την δυνατότητα να επανορθώσουμε και να διορθώσουμε αυτά τα λάθη. Συνήθως αυτές οι ευκαιρίες δίνονται και πολλές φορές απλόχερα.....


 Ωραία ως εδώ.... Στα δύσκολα όμως τι γίνεται? Πόσοι είναι πραγματικά έτοιμοι να δώσουν μια ουσιαστική ευκαιρία, μια ανάσα στην ζωή του άλλου? Τι γίνεται όταν η κοινωνία αρνείται συστηματικά να δώσει μια ευκαιρία στην επανένταξη κοινωνικά αποκλεισμένων ομάδων? Τι γίνεται όταν εμείς οι ίδιοι κλείνουμε τα μάτια και αρνούμαστε να δούμε την πραγματικότητα? Χρόνια ακούω να ενταχθούν οι αποφυλακισμένοι στην κοινωνία... Που είναι αυτή η ένταξη? Ποιος τους αποδέχεται στην ζωή του, ποιος τους βάζει στο σπίτι και ποιος τους παίρνει στη δουλειά του? Την στιγμή που όλοι τους γυρίζουν την πλάτη πως να αποφύγουν την παραβατικότητα? Πως να αποφύγουν την επανάληψη των λαθών τους? Ο Πλάτωνας υποστήριζε ότι η τιμωρία πρέπει να έχει σωφρονιστικό χαρακτήτα και όχι να τιμωρεί... Που είναι ο σωφρονισμός? Πως επιτυγχάνεται? Που είναι τα αποτελέσματα όταν μπαίνει κόσμος στα ονομαζόμενα σωφρονιστικα ιδρύματα, για κλοπή και βγαίνει δολοφόνος? Πως μπορεί κάποιος να διαγράψει το παρελθόν του και να ξεκινήσει μια καινούρια ζωή, όταν κανένας δεν τους το επιτρέπει? Όταν κανένας δεν είναι διατεθειμένος να πιστέψει, να ξεχάσει και να συγχωρέσει?


Εκεί σε αυτούς τους ανθρώπους φαίνεται αν δίνουμε ευκαιρίες ή όχι... Δεν λέω υπάρχουν πολλές καταστάσεις που χρίζουν δεύτερης ευκαιρίας... Μια από αυτέ ήταν αυτό που προσπάθησα να σας πω... Ίσως ξέφυγα λιγάκι... Αλλά καλό θα ήταν να το σκεφτόμαστε που και που...
Τι κάνουμε για τους άλλους... Αν κάποιος έχει μετανοήσει για ότι έχει κάνει, αξίζει να τον βοηθήσουμε.. Κι αν δεν έχει μετανοήσει αξίζει να τον βοηθήσουμε να κατανοήσει και να αναθεωρήσει...