What we are capable of

Μια Ελληνοαμερικανίδα στο Δουβλίνο

τι έχω μάθει έως τώρα…

1) Η ευγένεια δεν πέθανε μετακόμισε απλά στην Ιρλανδία ( μα να πέφτεις επάνω τους και να σου ζητάνε και συγγνώμη?)
2) Το δεύτερο όνομα του Δουβλίνου είναι guinness (μέχρι και μαγαζιά με σουβενίρ της guinness υπάρχουν καλά δεν το συζητώ για τις pub)
3) Πρέπει να έχεις πάντα μαζί σου ψιλά εάν θέλεις να μετακινηθείς με τα λεωφορεία διότι ρέστα δεν δίνουν
4) Λατρεύουν το ποτό και ειδικά τις μπίρες και ειδικά (φυσικά) την guinness
5) Δεν υπάρχουν πουθενά σκουπίδια κάτω (οκ υπερβάλω αλλά είναι πολύ λίγα)
6) Έχουν άπειρα πανέμορφα πάρκα που τα προσέχουν παρά πολύ
7) Είναι παρά πολύ φιλικοί σε βοηθάνε, σου πιάνουν την κουβέντα, χαμογελάνε και σε χαιρετάνε ακόμα και εάν απλά περνάς διπλά τους στον δρόμο
8) Είναι πολύ περήφανοι για τον τόπο τους και την ιστορία τους χωρίς όμως να νομίζουν ότι είναι ανώτεροι από άλλους λαούς
9) Έχουν απίστευτη αγάπη με την μουσική σε όλους τους δρόμους υπάρχουν άνθρωποι που παίζουν μουσική και είναι αδιανόητο να κάνεις βόλτα στις pub και να μην πετύχεις κάνα 5αρι live 10) Τις τελευταίες μέρες (έτσι μου είπαν δλδ) εμφανίζονται σε διάφορα σημεία τις πόλης μικρές άκυρα-όμορφες προτάσεις φτιαγμένες με πλακάκια δεν ξέρουμε ποιος το κάνει αλλά έχω σκάσει να μάθω…. όταν ξέρω περισσότερα θα σας ενημερώσω

Still I Rise

(Kevin A. Williams aka WAK)

You may write me down in history
With your bitter, twisted lies,
You may trod me in the very dirt
But still, like dust, I'll rise.

Does my sassiness upset you?
Why are you beset with gloom?
'Cause I walk like I've got oil wells
Pumping in my living room.

Just like moons and like suns,
With the certainty of tides,
Just like hopes springing high,
Still I'll rise.

Did you want to see me broken?
Bowed head and lowered eyes?
Shoulders falling down like teardrops,
Weakened by my soulful cries?

Does my haughtiness offend you?
Don't you take it awful hard
'Cause I laugh like I've got gold mines
Diggin' in my own backyard.

You may shoot me with your words,
You may cut me with your eyes,
You may kill me with your hatefulness,
But still, like air, I'll rise.

Does my sexiness upset you?
Does it come as a surprise
That I dance like I've got diamonds
At the meeting of my thighs?

Out of the huts of history's shame
I rise
Up from a past that's rooted in pain
I rise
I'm a black ocean, leaping and wide,
Welling and swelling I bear in the tide.

Leaving behind nights of terror and fear
I rise
Into a daybreak that's wondrously clear
I rise
Bringing the gifts that my ancestors gave,
I am the dream and the hope of the slave.
I rise
I rise
I rise.

(Maya Angelou)

{...waiting for some irish post}