Τρίτη 13 Ιουλίου 2010

"Γιατί μας έπιασαν οι ζέστες" by Μαράκι

Πολυφορεμένο και πάντα στη μόδα το συγκεκριμένο ζήτημα: αγάπη, έρωτας... Για άλλους χημικές ενώσεις που μας τυραννούν, για άλλους (αγγλομαθείς κυρίως) πεταλούδες στο στομάχι.

(Κάτι που θαυμάζω πάντα είναι πως άλλες κουλτούρες μας επηρεάζουν μέσω των ξένων γλωσσών που μαθαίνουμε και του Lifestyle που υιοθετούμε, π.χ. πριν τα αμερικάνικα blockbusters το «σ’αγαπώ» δεν ήταν παρα μια απλή φράση – βλέπε πόσο εύκολα τη χρησιμοποιούσαν σε όλες τις παλιές ελληνικές ταινίες, και το «πεταλούδες στο στομάχι» είναι κάπως φτωχό και λίγο για να περιγράψει στα ελληνικά αυτό το συναίσθημα. Εγώ πεταλούδες στο στομάχι νοιώθω όταν έχει στροφές ο δρόμος.)

Πίσω στο θέμα μετά από αυτή τη παρένθεση σε μέγεθος παραγράφου. Αγάπη... Ο καθένας την αντιλαμβάνεται διαφορετικά, υποθέτω βάση των εμπειριών του. Κάποιοι πασχίζουν μια ζωή να αγαπήσουν και να αγαπηθούν και άλλοι από φόβο δέσμευσης τρέχουν μακρυά στο άκουσμα της. Συνήθως θεωρούσα ότι οι πρώτοι πρέπει να βρουν νόημα στη ζωή τους. Και δικαιολογούσα τους δεύτερους επηρεασμένη ίσως από εκείνο το τετράστιχο του Καζαντζάκη περί ελευθερίας. Για να είσαι ελεύθερος, πρέπει να μη σε νοιάζει.  

Για να ρίξω λίγο το επίπεδο γιατί θέλω να είναι χαμηλό θα πετάξω μια ατάκα της Lady GagaSome women choose to follow men, and some women choose to follow their dreams. If you're wondering which way to go, remember that your career will never wake up and tell you that it doesn't love you anymore. Δεν είχα καταλήξει ποιοι από τους δύο είχαν περισσότερο δίκιο, με ποιους από τους δύο θα τασσόμουν εγώ. Μέχρι που έπεσα πάνω σε αυτό το ποίημα του Γ. Δαμασκηνού (Έτσι θέλω):

Σου απλώνω το χέρι
όχι για να μου το απλώσεις κι εσύ
Σε κοιτώ στα μάτια
όχι για να με κοιτάξεις κι εσύ
Σου λέω γλυκά λόγια
όχι για να μου πεις κι εσύ τα ίδια
Σε αγαπώ
όχι γιατί μπορεί κι εσύ να μ’ αγαπάς
Αλλά , γιατί έτσι θέλω


Δε ξέρω γιατί με συγκίνησε τόσο, τι μου κίνησε το ενδιαφέρον. Ίσως ήταν ότι αποτύπωνε τη πραγματική φύση της αγάπης, όπως τη φαντάζομαι εγώ. Όχι σα μια εγωιστική αναζήτηση του έτερου μισού, όχι σα κάλυψη της ανάγκης να αγαπάμε και να αγαπιόμαστε. Αλλά ένα ειλικρινές συναίσθημα, που δε μπορούμε πάντα, ή μάλλον ποτέ να ελέγξουμε. Δεν επιλέγουμε ποιους αγαπάμε, δε επιλέγουμε το πως νοιώθουν αυτοί για μας και δε μπορούμε να το ελέγξουμε, ούτε να τους το επιβάλλουμε. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τους δείξουμε την αγάπη μας και να μη περιμένουμε απολύτως τίποτα σε αντάλλαγμα. Δίνουμε αγάπη γιατί δε θέλουμε να τη κρύψουμε, ή κρύβουμε την αγάπη μας σε κάποιο πρόσωπο γιατί δε μπορούμε να τη φανερώσουμε. Αλλά αγαπάμε γιατί έτσι θέλουμε, γιατί ένα ξεβράκωτο αγγελάκι μας χτύπησε με τα βέλη του ή γιατί μυρίσαμε τις φερεμόνες/τεστοστερόνη/δε-ξερω-και-εγώ-τι του άλλου. 

Το να αγαπάς για να αγαπιέσαι είναι για μένα εγωιστικό, το να αγαπάς για να κτίσεις το παραμύθι σου είναι ψεύτικο. Αλλά μεταξύ μας, για τον ανθρώπινο εγκέφαλο μιλάμε, μπορεί να ξεγελάσει ακόμα και τον ίδιο του τον εαυτό, να πει ψέμματα και να τα πιστέψει. Δε λέω οτι κάθε φορά που ισχυρίζεστε ότι αγαπάτε κάποιον είναι κατασκεύσμα του εγκεφάλου σας, αλλά πόσες φορές άραγε προσφέρουμε την αγάπη μας, χωρίς όρους, χωρίς να περιμένουμε ανταλλάγματα, αγαπάμε γιατί απλά έτσι θέλουμε/νοιώθουμε. Και γιατί σώνει και ντε να πρέπει να «ξεχάσουμε» αυτούς που δεν ανταποκρίθηκαν στην αγάπη μας;

Καταλήγω με ένα απόσπασμα απο ένα cheesy όπως θα έλεγαν και αρκετά πιο δυτικά, γλυκανάλατο θα λέγαμε εμείς βιβλίο, για να δείξω οτι είμαι πολυδιαβασμένη. “ A walk to remember”  του Nicholas Sparks (μπορεί να έχετε δει τη ταίνια). Το παρακάτω αναφέρεται στο βιβλίο και είναι εδάφιο της Βίβλου. Θα ψάξω να βρω ποιο και θα σας ενημερώσω.

Love is always patient and kind. It is never jealous. Love is never boastful or conceited. It is never rude or selfish. It does not take offense and is not resentful. Love takes no pleasure in other people’s sins, but delights in the truth. It is always ready to excuse, to trust, to hope and to endure whatever comes.

10 σχόλια:

  1. Η αγάπη δεν έχει κανένα απολύτως νόημα αν δεν είναι ανιδιοτελής...δε λέω να αγαπάμε χωρίς καμία ανταπόκριση και να βασανιζόμαστε ωστόσο πιστεύω ότι τα ανταλλάγματα που περιμένουμε δεν έχουν να κάνουν με εγωισμό ή κτητικότητα ή ιδιοτέλεια απλά είναι η εσωτερική μας ανάγκη να νιώθουμε ότι ο άνθρωπος που αγαπάμε μας αγαπάει...είναι πολύ όμορφο αυτό το συναίσθημα...και στην τελική νομίζω πως όλοι δικαιούμαστε να ζήσουμε στη ροζ τσιχλόφουσκα και να γράψουμε εμείς οι ίδιοι το παραμύθι μας...γιατί και τα παραμύθια μερικές φορές βγαίνουν αληθινά....αρκεί να εχουν happy end...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η αγάπη έχει πάντα νόημα...είτε είναι ανιδιοτελής είτε όχι...Προφανώς και όταν υπάρχουν αμοιβαία συναισθήματα η ζωή είναι πολύ πιο όμορφη, ωστόσο ακόμα και ο πόνος που σου προξενεί μια αγάπη αξίζει τον κόπο γιατί σου δίνει κάτι έντονο για να ζήσεις.

    Είναι εγωιστικό να θέλεις να σ'αγαπήσουν...όπως και το να αγαπάς! Μια ανάγκη είναι και αυτό...Όλες οι ανάγκες είναι κατα μια έννοια εγωιστικές...

    Και κάπου εδώ μπαίνει και το μάρκετινγκ...καλά έσκασα:Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ααα! πανω που ειχα αρχισει να ανηυχω γιατι δεν ειχα σχολια!
    το να αγαπας και να σε αγαπα το ιδιο προσωπο ειναι υπεροχο...
    το να αγαπας και να περιμενεις να σε αγαπησουν, δηλ να ειναι ετοιμοι να σου προσφερουν οσα εσυ θα θυσιαζες γι αυτους ειναι εγωιστικο. (δηλ η ανταποκριση στις πραξεις σου να θεωρεις οτι γινεται με κινητρο την αγαπη -- "μα νομιζα πως με αγαπουσες κ εσυ!")
    το να αγαπας γιατι σε αγαπουν ή γιατι αυτο περιμενουν απο σενα ειναι χαζο/ψεμα.
    αυτο πιστευω... μπορει να εχω αδικο βεβαιως βεβαιως... απλα... σκεφτομαι... μπορουμε να μαστε ειλικρινεις με τα συναισθηματα μας αν μονο μας κινητρο ειναι να νοιωσουμε οτι μας αγαπουν? δηλ, μηπως τελικα απορριπτουμε αυτους, που αγαπαμε αλλα δεν ανταποκρινονται σε αυτο, πολυ γρηγορα,
    ή μηπως δινουμε ευκαιρίες σε ατομα που μας αγαπουν χωρις να νοιωθουμε κατι, απλα για να νοιωθουμε ποθητοι/ες? δε ξερω, εχω αρχισει να αμφιβαλλω για το ποια ειναι τα ορια που θα εθετε ενας ανθρωπος προκειμενου να ικανοποιησει την αναγκη του για αυτοεπιβεβαιωση/αναγνωριση-μες-στην-ομαδα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ο άνθρωπος χρειάζεται να αγαπιέται, πόσο μάλλον από τα άτομα που ο ίδιος αγαπά. αν δεν παίρνει ανταπόκριση, νιώθει δυστυχισμένος.πόσο μάλλον στον έρωτα. όλοι ψάχνουν να αγαπηθούν, δεν πιστεύω να υπάρχει κάποιος που να δηλώνει οτι θέλει να αγαπάει χωρίς να αγαπιέται. και όλοι μα όλοι ψάχνουν την ευτυχία. η αγάπη χωρίς ανταπόκριση μου θυμίζει κάτι απο χριστιανισμό και το θεωρώ λίγο μαζοχιστικό. έτσι εγώ διαλέγω να μείνω στο να αγαπάς για ν'αγαπιέσαι (γιατί δεν είναι λίγες οι φορές που έχω νιώσει απόρριψη και πιστέψτε με πονάει, πονάει πολύ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. αυτο εννοουσα... safe mode...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. όταν αγαπάς κάποιον/α δεν το κάνεις για έχεις ούτε την ανταπόκριση, ούτε την επιβεβαίωση..απλά το νιώθεις..και σε καμία περίπτωση δεν "κοπάνάς" στον άλλο εγώ σ αγαπάω..δες τι έκανα για σένα..αυτό εκείνο το άλλο...αυτό είναι εγωιστικό ως εκεί που δεν πάει..το θέμα είναι απλά ότι το νιώθεις χωρίς να περιμένεις τίποτα..επιπλέον, κανείς δεν είπε πως αν δεν υπάρχει ανταπόκριση πρέπει να ξεχάσεις αυτόν/η που αγαπάς..αλλά στο θέμα του έρωτα και της αγάπης, αν δεν υπάρχει ανταπόκριση, είναι η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων αυτή..κάποια στιγμή πρέπει να πας παρακάτω με την ζωή σου..αυτό δεν σημαίνει πως θα ξεχάσεις τον άνθρωπο σου...αλλά δεν είναι και φίλος σου για να το παλέψεις και ας μην ενδιαφέρεται εκείνος..πάντα αυτούς που αγαπήσαμε θα τους έχουμε στην καρδιά μας και θα αποτελούν ανάμνηση μέσα μας..αλλά δεν μπορείς να τους περιμένεις αιώνια..αυτό είναι δύσκολο..η μη ανταπόκριση από ένα σημείο και μετά φέρνει πόνο, και ο πόνος οργή και θυμό και όλα αυτά καταταστρέφουν το αρχικό υπέροχο συναίσθημα..αυτή βέβαια είναι η δική μου γνώμη...αγάπη υπάρχει και πάντα θα υπάρχει, και πάντα θα την δίνουμε απλόχερα..αλλά αν ο άλλος δεν την θέλει, και δεν εννοώ να ανταποδίδει αυτά που κάνουμε εμείς γι αυτόν, ίσως πρέπει να διοχετεύσουμε αλλού την αγάπη μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Κάποια φίλη μου σχολίασε σχετικά:
    "Ο έρωτας είναι εγωιστικός, η αγάπη όχι!"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ως προς το απόσπασμα της ανάρτησης, συμβαίνει να είναι από το κεφάλαιο 13 της Α' Επιστολής προς Κορινθίους του Απόστολου Παύλου - ενδεικτικά, μπορεί κανείς να δει εδώ: http://el.wikisource.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%B8%CE%AF%CE%BF%CF%85%CF%82_%CE%91%27#13

    Το οποίο έγινε ευρύτερα γνωστό (και σε εμένα) όταν χρησιμοποιήθηκε στο Trois Couleurs: Bleu του Kieslowski - επίσης ενδεικτικά: http://www.youtube.com/watch?v=jmQ88PWzvR0

    Τώρα, ως προς την ουσία της συζήτησης, νομίζω πως η 'καταραμένη' κληρονομιά του κινήματος του ρομαντισμού ανταποκρίνεται εύστοχα στα θέματα της ανταπόδοσης, του εγωισμού και των ανταλλαγμάτων - εδώ στην μεταμοντέρνα της εκδοχή:

    http://www.youtube.com/watch?v=0rHWi23UAOQ&feature=related

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Όσα γράφεις, μου θύμισαν κάτι που είχε γράψει ο συγγραφέας Νίκος Δήμου (στο περίπου τα παραθέτω): "Ο έρωτας μεγάλη φλόγα γρήγορα, η αγάπη χωνεμένη θράκα που διαρκεί... Στον έρωτα πάντως θα'θελα να είμαι αυτός που ερωτεύεται, στην αγάπη αυτός που αγαπιέται". Συμφωνώ απολύτως με τις σκέψεις σου. Ο άθλος της αγάπης (γιατί περί αυτού πρόκειται) αξίζει μια ζωή αγώνα. Ευχαριστώ για τους προβληματισμούς, στους οποίους (χωρίς οίκτο) με έβαλες.. :)
    [Πολύ όμορφο το ποίημα του Δαμασκηνού]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Οι άνθρωποι έρχονται και φεύγουν στη ζωή μας, μάς επηρεάζουν άλλοτε θετικά και άλλοτε αρνητικά. Την αξία τους δεν πρέπει να την κρίνουμε με βάση την επίδραση που έχουν πάνω μας, ούτε με το αν είναι ακόμα στη ζωή μας, αλλά τελικά με το τι συναισθήματα εμείς πλημμυρίζουμε τη ζωή τους. Είναι πολύ εγωιστικό να σε ρωτάει κάποιος γιατί αγαπάς τον σύντροφό σου; και εσύ να απαντάς «επειδή με κάνει ευτυχισμένη…» η ουσία δεν είναι αυτή .. το νόημα βρίσκεται στο να είσαι ευτυχισμένη επειδή είναι ο άλλος ευτυχισμένος και για να είναι ευτυχισμένος πρέπει να του έχεις δώσει κάτι από τον εαυτό σου. Αυτός ο άνθρωπος θα αξίζει, ακόμη και αν τον χάσεις από τη ζωή σου, επειδή κατάφερες να ξεπεράσεις τον εγωισμό σου και να σε ενδιαφέρει η δική του ευτυχία, επιτυχία, υγεία περισσότερο από τη δική σου. Με λίγα λόγια θα έχεις μάθει αυτό που θέλει πολύ χρόνο και κόπο για να το καταλάβεις και να το συνειδητοποιήσεις, θα έχεις μάθει να αγαπάς.
    ……………….
    Χωρίς να έχω καταφέρει απόλυτα να υπερνικήσω τον απίστευτο εγωισμό μου και την παιδικότητα με την οποία βλέπω κάποιες φορές τους γύρω μου και τα συναισθήματά τους, θεωρώ πως είμαι τυχερή, γιατί τελικά η ζωή με αποζημίωσε με το καλύτερο δώρο. Μου έδωσε τη δυνατότητα να είμαι με κάποιον άνθρωπο που τα δικά μου θέλω έγιναν και δικά του, που τα δικά του μπορώ οδηγούν τη ζωή μου, που τα όνειρά μας μπλέχτηκαν αναπάντεχα μια νύχτα του Νοέμβρη και προσπαθούν να πάρουν μορφή αληθινή στις σελίδες της ζωής μας.
    Είναι πολύ σημαντικό να βρεις στις μέρες μας έναν άνθρωπο να λες σ’ αγαπώ και να σου έρχονται κάθε φορά δάκρυα στα μάτια… δάκρυα ευγνωμοσύνης και απόλυτης ευτυχίας… Κατέληξα λοιπόν στο συμπέρασμα μετά από χρόνια ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να είναι με έναν άνθρωπο που τους καταλαβαίνει και ότι το να πούμε πως «σε έχω ανάγκη» δεν είναι ντροπή ούτε υποτιμητικό, αλλά τιμή για τον άνθρωπο αυτόν και καιρός για αλλαγές στη μουντή και μονότονη ζωή σου.(Συγγνώμη για την αναφορά στην προσωπική μου ζωή αλλά τι σκατά εγωίστρια θα ήμουν αν δεν έγραφα για μενα?? :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή