Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2011

Αξίζει σε όλους μια δεύτερη ευκαιρία?




Όλοι στην ζωή μας κάνουμε λάθη και στην πλειοψηφία μας ζητάμε μια δεύτερη, τρίτη κλπ ευκαιρία, για να έουμε την δυνατότητα να επανορθώσουμε και να διορθώσουμε αυτά τα λάθη. Συνήθως αυτές οι ευκαιρίες δίνονται και πολλές φορές απλόχερα.....


 Ωραία ως εδώ.... Στα δύσκολα όμως τι γίνεται? Πόσοι είναι πραγματικά έτοιμοι να δώσουν μια ουσιαστική ευκαιρία, μια ανάσα στην ζωή του άλλου? Τι γίνεται όταν η κοινωνία αρνείται συστηματικά να δώσει μια ευκαιρία στην επανένταξη κοινωνικά αποκλεισμένων ομάδων? Τι γίνεται όταν εμείς οι ίδιοι κλείνουμε τα μάτια και αρνούμαστε να δούμε την πραγματικότητα? Χρόνια ακούω να ενταχθούν οι αποφυλακισμένοι στην κοινωνία... Που είναι αυτή η ένταξη? Ποιος τους αποδέχεται στην ζωή του, ποιος τους βάζει στο σπίτι και ποιος τους παίρνει στη δουλειά του? Την στιγμή που όλοι τους γυρίζουν την πλάτη πως να αποφύγουν την παραβατικότητα? Πως να αποφύγουν την επανάληψη των λαθών τους? Ο Πλάτωνας υποστήριζε ότι η τιμωρία πρέπει να έχει σωφρονιστικό χαρακτήτα και όχι να τιμωρεί... Που είναι ο σωφρονισμός? Πως επιτυγχάνεται? Που είναι τα αποτελέσματα όταν μπαίνει κόσμος στα ονομαζόμενα σωφρονιστικα ιδρύματα, για κλοπή και βγαίνει δολοφόνος? Πως μπορεί κάποιος να διαγράψει το παρελθόν του και να ξεκινήσει μια καινούρια ζωή, όταν κανένας δεν τους το επιτρέπει? Όταν κανένας δεν είναι διατεθειμένος να πιστέψει, να ξεχάσει και να συγχωρέσει?


Εκεί σε αυτούς τους ανθρώπους φαίνεται αν δίνουμε ευκαιρίες ή όχι... Δεν λέω υπάρχουν πολλές καταστάσεις που χρίζουν δεύτερης ευκαιρίας... Μια από αυτέ ήταν αυτό που προσπάθησα να σας πω... Ίσως ξέφυγα λιγάκι... Αλλά καλό θα ήταν να το σκεφτόμαστε που και που...
Τι κάνουμε για τους άλλους... Αν κάποιος έχει μετανοήσει για ότι έχει κάνει, αξίζει να τον βοηθήσουμε.. Κι αν δεν έχει μετανοήσει αξίζει να τον βοηθήσουμε να κατανοήσει και να αναθεωρήσει...

5 σχόλια:

  1. οι πιγκουϊνοι δεν μπορούν να παίξουν πιάνο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. εξαρτάται πού θα δοθεί η δεύτερη ευκαιρία....εάν για παράδειγμα σε απατούσε ο φίλος σου θα ήσουν διατεθειμμένη να του δώσεις μία δεύτερη ευκαιρία??και εάν ναι,θα τον συγχωρούσες πραγματικά ή σε έναν μελλοντικό καυγά θα του το χτυπούσες??? γιατί τότε σημαίνει ότι δεν τον έχεις συγχωρέσει και ότι δεν του έχεις δώσει πραγματικά τη δεύτερη ευκαιρία γιατί απλά τελικά δε μπορείς...ή σε θέματα φιλίας....πόσες φιλίες έχουν διαλυθεί επειδή δε δόθηκε ποτέ η δεύτερη ευκαιρία...σε άλλου είδους θέματα πάλι όπως αυτά που περιγράφονται στο κείμενο νομίζω πως όλοι αξίζουν μία δεύτερης ευκαιρίας πχ.για την επανένταξη των αποφυλακισμένων ή για εκείνη των πρώην χρηστών ναρκωτικών ουσιών και τελοσπάντων των κοινωνικά αποκλεισμένων ομάδων...γενικότερα όταν είμαστε <> και δεν εμπλεκόμαστε συναισθηματικά και δεν επηρεάζει εμάς η δεύτερη αυτή ευκαιρία εύκολα συγχωρούμε και διατυμπανίζουμε πως πρέπει απλόχερα να δοθεί....σε άλλη περίπτωση όμως γινόμαστε εγωιστές και σκληροί...δυστυχώς έτσι είναι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. όλοι αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία, εκτός από τον Λάζαρο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αυτό πιστεύω ακριβώς κι εγώ...Όσο δεν εμπλεκόμαστε συναισθηματικά και δεν αφορά το θέμα εμάς οι ευκαιρίες μοιράζονται απλόχερα.. Ειλικρινά κι εγώ δεν ξέρω πως θα αντιδρούσα σε μια περίπτωση κοινανικά αποκλεισμένου ατόμου.. Σίγουρα θα φοβόμουν, αρχικά τουλάχιστον.. Αλλά θέλω να πιστεύω πως θα μπορούσα να το ξεπεράσω και να βοηθήσω.. Απλά όλοι τόσο εύκολα συμβουλεύουμε για μια δεύτερη ευκαιρία και στην πράξη δεν το τηρούμε ποτέ ή σχεδόν ποτέ. Το θέμα όμως είναι ότι στο τέλος τέλος αξίζει να προσπαθήσουμε γιατί ο τροχός γυρίζει.. Άλλωστε και η απογοήτευση πάντα στο παιχνίδι είναι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Νομίζω ότι οι δεύτερες ευκαιρίες δεν είναι θέμα μαύρο –άσπρο παίζουν πολλά ρολό αλλιώς θα αντιμετώπιζα κάποιον που είχε πρόβλημα με ναρκωτικά και αλλιώς κάποιον που είχε σκοτώσει και με την ιδία λογική άλλο να μάθεις ότι ένας φίλος είπε κάτι άσχημο για σένα και αλλιώς ότι το αγόρι σου σε κεράτωσε με την κολλητή σου. Για μένα αυτοί που κάνουν πράγματα ξέροντας πολύ καλά ότι σε πληγώνουν είναι δύσκολο να τους συγχωρέσεις. Αυτό που προσπαθώ να κάνω πάντως είναι να κρίνω κάποιον από τις πράξεις του και όχι από αυτά που έχω ακούσει για το παρελθόν του . Τώρα το θέμα με τις φυλακές είναι τρέλα μεγάλο και νομίζω όλοι ξέρουμε τι σκατα γίνονται εκεί μέσα όχι μονό στην Ελλάδα αλλά παντού όποτε στο τέλος ο σωφρονισμός γίνεται από το ίδιο το άτομο άμα το θελήσει και όχι από το σύστημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή