Παρασκευή 19 Μαρτίου 2010

Και η ζωή συνεχίζεται...



Αγαπάς, πονάς, δακρύζεις, γελάς… αναρωτιέσαι… Σιωπάς! Τι να πεις άλλωστε… Όταν όλοι σε ξέρουν, ξέρουν τι θα πεις, γιατί και πώς θα το πεις. Δεν σου δίνουν χρόνο ούτε να σκεφτείς ότι θα μπορούσες να πεις κάτι άλλο. Αλλά όντως σε ξέρουν?? Ή νομίζεις πως σε ξέρουν??? Ή μήπως αυτοί νομίζουν πως σε ξέρουν??? Βέβαια το πιθανότερο είναι να νομίζεις εσύ πως σε ξέρουν, ενώ αυτοί στην πραγματικότητα γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν έχουν ιδέα για το ποιος πραγματικά είσαι!

Και κάπως έτσι η ζωή συνεχίζεται…

Εσύ κάνεις καθημερινά τον απολογισμό σου, την κριτική σου και δέχεσαι όλες αυτές τις κριτικές που  συχνά θεωρείς αδύναμες, ανούσιες και ελλείπεις. Όμως τις δέχεσαι! Ή τουλάχιστον έτσι κάνεις πρώτα τον εαυτό σου και μετά τους άλλους να πιστέψουν! Μα και τι άλλο θα μπορούσες να κάνεις??? Εγώ σε καταλαβαίνω…

Συνεχίζεται…

Ξυπνάς, ντύνεσαι, τσιμπάς κάτι, πίνεις και κάτι σε καφεΐνη, βουρτσίζεις τα δόντια σου, αν είναι μέρα για μπάνιο κάνεις και ένα μπανάκι -πριν το ντύσιμο εννοείται και αφού ανάψεις το θερμοσίφωνα- και βγαίνεις έξω… ξεχύνεσαι… Τρέχεις από εδώ… Τρέχεις από εκεί… Άμα λαχανιάσεις, ξαποσταίνεις. Κάπως έτσι περνάει η μέρα σου… Εννοείται πως αν προσθέσεις στο ενδιάμεσο μια αγκαλιά, ένα φιλί, ένα χαμόγελο τα απολαμβάνεις όλα λίγο ή πολύ περισσότερο. Όλα είναι καλά…!

Και μετά???Πες μου πως δεν μπορείς να περιγράψεις τη ζωή κι άλλο???Μα υπάρχουν τόσα πράγματα που μπορεί κάποιος να πει… Γιατί δεν  μιλάς???Πες μου…

Και μετά η ζωή συνεχίζεται…

Με ή χωρίς εσένα, εμένα, κανένα! Καλύτερα να την ζεις παρά να την περιγράφεις!

18 σχόλια:

  1. kai kapws etsi h zwh sunexizetai kai metatrepetai se mia routina....kai apla epiviwneis xwris kan na zeis..kai panta elpizeis pws nai, oi alloi se 3eroun kai den 8a se plhgwsoun kai panta oi alloi se diapseudoun..kai pali eisai monos sou...(aisodo3ia?)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αρχικά έχω να πω ότι είσαι ταλέντο….εμένα ξέρεις τι με ξαφνιάζει πιο πολύ? Όταν είσαι σε ένα μέρος γεμάτο από ανθρώπους που ξέρεις και σε ξέρουν και νιώθεις μόνος είναι ένα πολύ περίεργο συναίσθημα να κοιτάς ανθρώπους που τους ξέρεις χρονιά ανθρώπους που τους αποκαλείς φίλους σου και να νιώθεις ξένος ότι δεν κόλας ότι δεν σε πιάνουν δεν τους καταλαβαίνεις …ίσως δεν μας ξέρει κάνεις ίσως δεν ξέρουμε κανέναν αλλά άμα δεν ξέρεις τον εαυτό σου πως μπορείς να έχεις την απαιτήσει από τους άλλους να σε ξέρουν?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αισιοδόξια...να πιο θα μπορούσε να 'ναι το επόμενο θέμα μας!!!!Υπάρχει???Την θέλουμε???Μας θέλει???

    "ίσως δεν μας ξέρει κάνεις ίσως δεν ξέρουμε κανέναν αλλά άμα δεν ξέρεις τον εαυτό σου πως μπορείς να έχεις την απαιτήσει από τους άλλους να σε ξέρουν?"
    Έκει είναι και το κλειδί μάλλον...πως μπρόρεις να μάθεις τον ευατό σου τόσο κάλα???Ειναί μεγάλη υπόθεση!!!Και φαντάσου πως τον μαθαίνεις...δεν θα πληγωθείς περισσότερο που τώρα θα είσαι έτοιμη να σε μάθουν και οι άλλοι, αλλά θα αδυνατούν...γιατί κι αυτοί πρέπει πρώτα να μάθουν τους ευατούς τους!!!

    Συμπέρασμα: Είμαστε πολύ εγωιστές εμείς οι άνθρωποι!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. maaa... agaphth karolina fisika an den 3ereis ton eauto sou den prepei na exeis thn apaithsh kai na se 3ereis kaneis....omws i autognwsia einai megalo pragma(kai i swthria ths yuxhs...)alla to kalo einai oti kapoies fores an eimaste poliiii tuxairoi brhskoume an8rwpous sth zwh mas pou mas agapoun kai mas boi8oun na vroume ton eauto mas.
    otan agapas px. enan filo s den xreiazete na 3ereis akribws poio stoixio tou xarakthra tou agapas!h agaph den dikaiologite!:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Όντος άμα είσαι πολύ τυχερός έχεις ανθρώπους που σε αγάπανε και σε καταλαβαίνουν ακόμα και όταν δεν καταλαβαίνεις εσύ τον εαυτό σου και όντος η αγάπη δεν δικαιολογείτε αλλά δύστυχος άμα δεν τα έχεις καλά με τον εαυτό σου ουσιαστικά άμα δεν ξέρεις τον εαυτό σου δεν μπορείς να είσαι χαρούμενος όσους φανταστικούς ανθρώπους και εάν έχεις στην ζωή σου πάντα θα νιώθεις μοναξιά είναι αυτό που είπε και η δάφνη η εγωιστική και εγωκεντρική τάση τον ανθρώπων το πρόβλημα είναι ότι πώς σκατα μαθαίνεις τον εαυτό σου? τι κάνεις? Θέλεις να τον μάθεις πραγματικά? Ειλικρινά εγώ φοβάμαι και λίγο για το τι μπορεί να ανακαλύψω και ακόμα χειρότερα τι μπορεί να δουν οι άλλοι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Βασίκα, το θέμα μας είναι οτι ίσως ζητάμε πολλά!!Σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι που αρκούνται και είναι ευχαριστημένοι με το να ζουν επιφανειακά!!!
    Είναι επιλογή του καθένος αν θα διαλογιστεί ή όχι!!!

    Και άπαξ και κάνεις την επιλογή...ακολουθεί το μπέρδεμα!!!

    Πόσο δίκαιο είχα τελικά γι αυτο το μπλόγκ!!!

    Είμαι πολύ χαρούμενη!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μπράβο παιδιά,
    Ευαίσθητο, εγκεφαλικό και προπάντων αυτοκριτικό!
    Ετοιμάζουμε και το δικό μας www.anadyseis.blogspot.com
    άπό την ευρύτερη Κορινθία.

    Περικλής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @Ανώνυμος: Πίσω απο τις λέξεις, κρύβεται ο Αλέξης!


    @Περικλής: Να 'σαι καλά, αναμένουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. δεν νομίζω πως απαιτούμε οι άλλοι να ξέρουν και την παραμικρή μας λεπτομέρεια.άλλωστε όπωσ όλοι ξέρουμε (άλλο που δεν το παραδεχόμαστε) ούτε εμείσ μασ γνωρίζουμε τόσο καλά. αλλά τουλάχιστον αναμένουμε από τουσ κοντινούσ μασ ανθρώπουσ να γνωρίζουν κάποια μικρά αλλά βασικά στοιχεία του χαρακτήρα μας. δεν ειναι απαίτηση αυτό.είναι μάλλον ελπίδα.όπωσ ελπίζουμε να γνωρίσουμε τουσ άλλουσ και τον εαυτό μασ, ελπίζουμε να μπουν στον κόπο να μασ γνωρίσουν κι αυτοί. αμοιβαιότητα. και η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία..σωστα?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ναι σωστά...ελπίζουμε και αποζητάμε ίσως...διεκδικούμε κιόλας...γιατί θέλουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Διαφωνω. Ποτε δε μπορεις να ξερεις τον εαυτο σου. Ο χαρακτηρας, η ψυχή ειναι υγρά, ευμεταβλητα, αλλαζουν υφή και σχήμα σε δευτερολεπτα. Οσο ζεις μαθαίνεις και ωριμάζεις και αλλάζεις. Δεν εισαι ποτε ο ιδιος. Αλλες αλλαγές γίνονται αστραπιαια (πχ ατυχημα) και αλλες αργα (πχ καθημερινοτητα) αλλα καθε στιγμη μας μεταβάλει και μας μεταμορφωνει. Θα ηταν ψεμα να ισχυροζόμαστε οτι ξερουμε ποιοι ειμαστε. Ακομα και οι αξιες μας, τα πιστευω μας, η ηθικη μας, πυλώνες και καλα του εαυτού μας είναι απο πλαστελινη.
    Το να μας γνωριζουν οι αλλοι... ας μη ξεχναμε οτι ανα πασα στιγμη το φιλτρο που χρησιμοποιει ο καθε φιλος για να κρινει τις πραξεις σου ειναι οι δικες του εμπειριες, συναισθηματα, πρακτικες, ψυχισμος, εαυτός. Δε πιστευω οτι μπορει κανεις ποτε να γνωριζει ποιος εισαι, ουτε καν να μαντεψει. Γιατι δε μπορει να σκεφει οπως εσυ, να δρασει με τα δικα σου κινητρα. Απλα μένει και παρατηρεί και μαντεύει τους λογους σου. Μένει και παρατηρεί ολο και περισσοτερο αν θεωρει οτι αξιζεις προσοχης (δε το λεω με το πλεον κυνικο κ ειρωνικο υφος, εννοω αν θεωρει οτι αξιζεις τη προσοχη του, το χρονο του και την ενεργεια του). Και ετσι γινεται φίλος. Και μετα περνάει ο χρόνος και αλλάζεις και απο φίλος γίνεται γνωστός... Και βρίσκεις ενα νεο φιλο. Οι μηχανισμοι κοινωνικοποιησης μας προσφερουν πολλες ευκαιριες για νεες φιλιες.
    Το διαστημα που μεσολαβει για να γινει καποιος φιλος απο γνωστος και αντιστροφα ειναι θεμα ανοχης...
    Βεβαια υπαρχουν και οι αληθινες φιλιες που κρατουν για "παντα", ατομα που νοιωθεις να σε αγγιζουν και να σε αγκαλιαζουν καθε φορά που σου χαμογελούν και μονο. Αλλά αληθεια ποσους τετοιους ανθρωπους θα εχουμε τη τυχη να γνωρισουμε? Και ποσους αντεχει η ψυχολογια μας να εχουμε... Απο ποσους ανθρωπους αντεχουμε να εξαρταται η γαληνη της ψυχης μας? Και ειναι όντως για παντα ή ειναι μονο σχεσεις που δεν εχει καταφέρει ακομα να κανει αμμο ο χρόνος? Ειναι τυχαιο οτι αυτους τους ανθρώπους συνηθως δε τους βλεπουμε καθημερινα ή η απουσια καθημερινης τριβης ειναι ενας απο τους λογους εξιδανικευσης τους? Τις απαντήσεις πρεπει να τις δώσει ο καθένας ξεχωριστά, για τον εαυτό του και μόνο, χρησιμοποιώντας τις δικές του εμπειρίες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Δεν έχεις κι άδικο ανώνυμε...Απλά μην ξεχνάς οτι σε όλο αυτό που περιγράφεις (μιλάω κυρίως για το αρχικό κομμάτι τώρα αλλά και γενικότερα) συμμετέχουμε κι εμείς...Επιλέγουμε...Τη συμπεριφορά που θα ακολουθήσουμε, τον τρόπο που θα κοιτάξουμε συνειδητά ή ασυνείδητα! Και μέχρι και αυτό το ασυνείδητα δεν είναι κάτι έξω απο εμάς...Ή τουλάχιστον για να το θέσω αλλιώς επιλέγουμε μια πορεία, μια κατεύθυνση που θεωρούμε πως μας ταιριάζει.
    Σίγουρα, το παραμικρό μπορει να "φτιάξει χαρακτήρα" που λένε... και πολλές φορές είναι εύκολο να αναγνωρίσεις και την στιγμή εκείνη.(π.χ αυτό μου άλλαξε τη ζωή)
    Σε περίπτωση που ξέρεις, ποιός ήσουν και ποιός έγινες πάλι μέσα είσαι...
    Όσων αφορά τις φιλίες..μεγάλη δουλειά...το φίλτρο σίγουρα παίζει ρόλο. Τόσο του φίλου όσο και το δικό σου όμως!
    Και κάπου εδώ η διάδραση περιπλέκει τα πράγματα...αφορά πάνω απο έναν ανθρώπους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Η τουαλέτα είναι ο χώρος που εμπνέομαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ο προτελευταιος ανώνυμος με τον τελευταίο δεν εχουν καμια σχέση... Και επισης δε ξερω αν ειναι προσον να εμπνέεσαι στη τουαλέτα, αλλά σίγουρα είναι προσον να ξερεις που εμπνέεσαι!

    Ο προτελευταιος ανώνυμος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Μην ανυσηχείς προτελευταίε ανώνυμε...Τον Ανώνυμο τον άλλον τυχαίνει να τον ξέρουμε και επώνυμα!!!Δεν θα σας μπερδεψουμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Γιατι εμενα δε με ξερεις επωνυμα? Φτου σου βρε... Μου παν οι αλλες οτι δεν με καταλαβες!!
    Ο προτελευταιος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Πιθανόν να σε ξερώ...:Ρ
    αλλά δεν το έχεις αναφέρει σε εμένα προσωπικά...
    Αλλά ας βάζουμε τα ονοματάκια μας...
    Μια παρέα είμαστε βρε αδερφέ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή